Parlament Europejski kuriozalnie stwierdza, że odmowa zapewnienia „prawa do legalnej aborcji” jest formą przemocy wobec kobiet

Parlament Europejski przyjął we wtorek (12 września) rezolucję, w której wzywa Radę Europy, Komisję Europejską i państwa członkowskie Unii Europejskiej do przyspieszenia ratyfikacji i wdrożenia Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, czyli tzw. Konwencji Stambulskiej.

Z lektury przyjętego dokumentu (P8_TA-PROV(2017)0329) „w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie zawarcia, w imieniu Unii Europejskiej, Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej” wynika, że środowiska lewicowe i feministyczne zdominowały parlamentarną Komisję Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE) oraz Komisję Praw Kobiet i Równouprawnienia (FEMM), które przygotowały projekt rezolucji. Eurodeputowani reprezentujący te środowiska usilnie dążą do narzucenia państwom członkowskim kontrowersyjnych rozwiązań tzw. polityki genderowej.

 

W przyjętej rezolucji PE najpierw słusznie „potępia wszelkie formy przemocy wobec kobiet i ubolewa nad faktem, że kobiety i dziewczęta są często narażone na przemoc domową, molestowanie seksualne, przemoc psychiczną i fizyczną, uporczywe nękanie, przemoc seksualną, gwałt, małżeństwo z przymusu, okaleczanie żeńskich narządów płciowych, przymusową aborcję, przymusową sterylizację, wykorzystywanie seksualne i handel ludźmi oraz inne formy przemocy, które stanowią poważne naruszenie przysługujących im praw człowieka i godności (…) /art. 3/.

 

Jednak zaraz potem „zdecydowanie stwierdza, że odmowa zapewnienia usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego oraz związanych z nim praw, w tym bezpiecznej i legalnej aborcji, stanowi formę przemocy wobec kobiet i dziewcząt; przypomina, że kobiety i dziewczęta muszą mieć kontrolę nad swoim ciałem i seksualnością; wzywa wszystkie państwa członkowskie do zagwarantowania kompleksowej edukacji seksualnej, szybkiego dostępu kobiet do planowania rodziny oraz pełnej gamy usług w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, w tym nowoczesnych metod antykoncepcji oraz bezpiecznej i legalnej aborcji” /art. 4/.

 

Parlament Europejski domaga się kompleksowego przystąpienia UE do Konwencji Stambulskiej bez żadnych ograniczeń. Ponadto wzywa Komisję Europejską do opracowania całościowej strategii UE dotyczącej zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy ze względu na płeć. Zaleca „aktywne promowanie zmiany postaw i zachowań oraz zwalczanie seksizmu i stereotypów dotyczących ról przypisanych płci, także przez propagowanie języka neutralnego płciowo, podejmowanie wspólnych wysiłków w celu uwzględnienia kluczowej roli mediów i reklamy w tym zakresie (…)” /par. m/.

Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej została podpisana w 2011 r. w Stambule (Turcja). Obrona kobiet przed przemocą i zapobiegania jej są konieczne, ale forsowany przez Konwencję sposób pojmowania przemocy jako warunkowanej genderowo (gender based violence) budzi zasadnicze wątpliwości i sprzeciw.

Koncepcja przemocy genderowej utrzymuje jakoby przemoc względem kobiet i przemoc domowa były warunkowane przez różnice między sposobem funkcjonowania w społeczeństwie kobiet i mężczyzn. Najwięcej takich stereotypów rzekomo powstaje w życiu rodzinnym, tam bowiem najwyraźniej ujawnia się naturalny podział ról.

Przyjęcie rezolucji pokazuje, że kraje, które tak jak Polska ratyfikowały Konwencję, będą poddawane silnym naciskom politycznym, mającym na celu wdrożenie ideologii gender pod hasłami walki z przemocą. Nacisk ten będzie stosował nie tylko komitet GREVIO działający pod auspicjami Rady Europy, ale również Parlament Europejski i w efekcie cała Unia.

Ponadto, w związku z postulatem uznania braku dostępu do aborcji za formę przemocy wobec kobiet i dziewcząt, zachodzi poważna obawa, że Konwencja Stambulska będzie wykorzystywana do wywierania presji w kierunku legalizacji i upowszechniania aborcji.

W związku z powyższym warto pamiętać, że przyjęta rezolucja jest rodzajem uchwały, która nie posiada przymiotu wiążącego (nie stanowi obowiązującego prawa).

[Na podstawie serwisu informacyjnego: Europarl.europa.eu – 12.09.2017 r.; także: Ordo Iuris, eKAI i in. – 13.07.2017 r.]