Українська (Україна) 
Русский (Россия) 
Polski (PL) 
English (United Kingdom) 
Блаженный отец Ежи Попелушко (Jerzy Popiełuszko) может быть хорошим покровителем для современного человека, особенно для молодёжи, подвержённой вредному влиянию идеологий, пропагандирующих неправильно понятую свободу и предлагающих жизнь без ценностей, религии, крестов на работе, без Бога.
Он называл эти угрозы поименно, – написали члены Совета Конференции Епископата Польши из Социальных Дел и его глава епископ Марианна Флорчика (Marianem Florczykiem) во главе, по случаю 14-й годовщины беатификации священника-мученика, в год празднования 40-й годовщины его мученической смерти.
Публикуем полный текст Положения:
Zło dobrem zwyciężaj
Stanowisko Rady KEP ds. Społecznych
w 14. rocznicę beatyfikacji ks. Jerzego Popiełuszki
w roku obchodów 40. rocznicy jego męczeńskiej śmierci
Błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko może być dobrym patronem dla współczesnego człowieka, a zwłaszcza dla ludzi młodych, narażonych na zgubne oddziaływanie ideologii promujących źle rozumianą wolność i proponujących życie bez wartości, religii, krzyży w miejscach pracy, bez Boga. On nazywał te zagrożenia po imieniu. Obecnie, w 14. rocznicę beatyfikacji ks. Jerzego oraz w roku obchodów 40. rocznicy jego męczeńskiej śmierci, możemy z tego czerpać.
Zasady, jakie głosił ks. Popiełuszko i jakimi się kierował jako duszpasterz pielęgniarek i lekarzy, hutników i robotników oraz studentów, są wciąż aktualne. Walczył o duszę szczególnie ludzi młodych, był ich przyjacielem, uczył o pięknie wiary i chrześcijańskich tradycji, odwagi, bezkompromisowości, wierności sobie oraz ideałom.
Jako duszpasterz pielęgniarek i lekarzy wykazywał szczerą troskę o matki spodziewające się dziecka i o życie od chwili poczęcia. Usilnie upominał się o pełną ochronę prawną życia dzieci nienarodzonych. W jednym z kazań mówił: „Życie dziecka zaczyna się pod sercem matki. Zadaniem Kościoła jest nie tylko teoretyczne głoszenie świętości życia, prawa do życia nienarodzonych, lecz także praktyczna obrona tego prawa [1]. W tych sprawach był jednoznaczny. Nie uznawał kompromisu.
Głośno upominał się o uczciwość i prawdę w życiu społecznym i publicznym. Najgłośniej w swych słynnych kazaniach podczas Mszy za Ojczyznę, jakie sprawował w Warszawie w ostatnie niedziele miesiąca, od lutego 1982 roku do września 1984 roku. Sam też był świadkiem dobra i prawdy w trudnych warunkach społecznych i politycznych. Mówił: - Chrześcijaninowi nie może wystarczyć jedynie potępienie zła, kłamstwa, nikczemności, przemocy, nienawiści, zniewolenia; on sam musi być autentycznym świadkiem, rzecznikiem i obrońcą sprawiedliwości, dobra, prawdy, wolności i miłości [2]. Podpowiadał, jak oddalać ze swego serca nienawiść – także wobec przeciwników politycznych, jak zło dobrem zwyciężać.
Dla niego miłość do Ojczyzny była naturalną konsekwencją wiary. W kazaniach powtarzał za Janem Pawłem II, że Ojczyzna jest matką i miłość do niej wypływa z czwartego przykazania Dekalogu [3]. Warto o tym pamiętać, gdy dziś dochodzi do prób eliminowania z życia publicznego idei umiłowania Ojczyzny, patriotyzmu, wartości narodowych.
Jak testament brzmią ostatnie jego publicznie wypowiedziane słowa: - Módlmy się, abyśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale przede wszystkim od rządzy odwetu i przemocy” (Bydgoszcz, 19 października 1984) [4]. Uczył wewnętrznej wolności, jaką można osiągnąć w najtrudniejszych warunkach życia. Uczył chrześcijańskiej postawy w walce z wszelkimi patologiami. Uczył – jeszcze raz powtórzmy – aby zło dobrem zwyciężać[5]. Sam realizował zasadę, którą wyrażał następująco: Walczę z przejawami zła, a nie z człowiekiem czyniącym zło.
Jako kapłan dbał także o to, jak sam stwierdził tuż po przyjęciu święceń, żeby się nie skleszyć, czyli nie stać się księdzem zamkniętym na plebanii i będącym z daleka od ludzi[6]. Był oddanym kapłanem, kochającym ludzi. Potrafił być księdzem dla wszystkich, także dla pogubionych, wątpiących, dalekich od wiary. Podtrzymywał ich na duchu, pomagał materialnie (zwłaszcza w stanie wojennym), wskazywał nadzieję.
To prawda, że śmierć ks. Popiełuszki 19 października 1984 roku stanowi klasyczny przypadek męczeństwa wypracowanego w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, poniesionego za wiarę, w obliczu nienawiści do wiary, ale należy także pamiętać, że męczeństwo oznacza poniesienie śmierci zadanej nie tylko z powodu samej wiary w Chrystusa, ale także z powodu wszelkich wartości, jakie są z wiarą związane i z niej wypływają, takich jak miłość, prawda, wolność, obrona uciśnionych itd. [7]. Tym wartościom ks. Popiełuszko był wierny podczas dwunastu lat swojej pracy kapłańskiej i za te wartości oddał życie. Przypominał o tym podczas beatyfikacji abp Angelo Amato, który swą homilię podsumował słowami: - Takie jest przesłanie, które nasz błogosławiony męczennik przekazuje nam właśnie dzisiaj: chrześcijanin jest świadkiem dobra i prawdy [8]. I w tym można go dziś naśladować.
Błogosławiony Jerzy, męczenniku, módl się za nami!
Bp Marian Florczyk
Przewodniczący Rady ds. Społecznych
oraz członkowie Rady
[1] J. Popiełuszko, Kazania 1982-1984, Warszawa 1998.
[2] Tamże.
[3] Jan Paweł II, Pamięć i tożsamość. Rozmowy na przełomie tysiącleci, Kraków 2005.
[4] Jerzy Popiełuszko, Rozważania różańcowe 19.10.1984, w: Zapiski, listy i wywiady ks. Jerzego Popiełuszki 1967-1984, oprac. o. G. Bartoszewski, Warszawa 2009.
[5] 1 Kor 6, 20.
[6] Milena Kindziuk, Popiełuszko. Biografia, Kraków 2018.
[7] Ks. Józef Naumowicz, Ks. Jerzy Popiełuszko – klasyczny męczennik, w: Śmierć bł. ks. Jerzego Popiełuszki z perspektywy 30 lat, Warszawa 2016.
[8] Homilia prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, abp Angelo Amato, podczas beatyfikacji ks. Jerzego Popiełuszki 6.06.2010, https://opoka.org.pl/biblioteka/W/WR/inne/amato_beatyfikacja-06062010
Źródło: KEP/ Rada ds. Społecznych –
Ежи Попелушко (14 сентября 1947 - 19 октября 1984) - священник варшавской церкви св. Станислава Костки
Жизнь и деятельность
Вскоре после возникновения профсоюзного союза «Солидарность» Ежи Попелушко, священнослужитель польской католической церкви, откликнулся на просьбу членов стать капелланом той же независимой организации. Тайная полиция коммунистической Польши старалась всеми возможными методами отпугнуть его от такого намерения; однако священник Попелушко являлся несгибаемым в своём служении народу Божему.
Убийство
19 октября 1984 года польская тайная полиция его арестовала, а 30 октября того же года измождённое тело отца Попелюшка найдено на берегу Вислы возле села Тама: его выбросила на берег река.
Под давлением международного сообщества коммунистические польские власти наказали непосредственных исполнителей этого преступления, но заказчики остались «неизвестными». отбылся беатификационный процесс.
16 октября 2009 г. церковь в Польше торжественно встретила 25 годовщину мученической смерти Слуги Божьего отца Ежи Попелушко. 16 и 17 октября в польском городе Торуне продолжалась конференция «25 годовщина смерти отца Ежи Попелушко. Церковь в тоталитарном обществе: гитлеровском и сталинском».
https://timenote.info/lv/Jerzijs-Popielusko?dlang=ua
Обработка и частичный превод собственные