Sanktuarium Zwycięskiej Miłości powstaje w Harmężach koło Oświęcimia

O powstającym przy franciszkańskim Centrum św. Maksymiliana w Harmężach koło Oświęcimia Sanktuarium Zwycięskiej Miłości w Harmężach mówi proboszcz parafii i gwardian klasztoru oo. franciszkanów - o. Kazimierz Malinowski OFMConv.

Celem powstania sanktuarium jest ukazanie życia i przesłania św. Maksymiliana jako Zwycięstwa Bożej miłości. Podkreśla, że śmierć o. Kolbego w Auschwitz była aktem miłości, który ma globalne i wieczne znaczenie.

O. Malinowski przypomina, że ofiara miłości o. Kolbego w Auschwitz była ogromnym, duchowym zwycięstwem. Sanktuarium ma być miejscem, które kontynuuje to przesłanie, będąc symbolem zwycięstwa miłości Boga w najbardziej tragicznych okolicznościach – dodaje o. Malinowski, cytując słowa Jana Pawła II, że śmierć o. Kolbego była znakiem zwycięstwa nad nienawiścią i pogardą.

- W nowo powstającym sanktuarium Zwycięskiej Miłości przedmiotem kultu czynimy najbardziej oczywisty przymiot Boga, jakim jest Miłość, objawiona w tajemnicy Trójcy Świętej. Siła tej Trynitarnej Miłości dała początek wszelkiemu stworzeniu, jest też dynamizmem zbawczego działania Boga w historii, objawiającego się także poprzez życie i świadectwo ludzi, w których ta Boża Miłość zwycięża. Dlatego chcemy w tym miejscu spojrzeć na ofiarę życia, złożoną w Auschwitz przez o. Kolbego jako zwycięstwo Bożej Miłości. Misją powstającego sanktuarium jest przedłużenie życia św. Maksymiliana i jego przesłania, które wydaje się nabierać coraz większego znaczenia – wyjaśnia duchowny.

W podziemiu franciszkańskiego kościoła w Harmężach od wielu już lat funkcjonuje niezwykle poruszająca wystawa Mariana Kołodzieja pt. Klisze pamięci. Labirynty. Ten znany artysta i scenarzysta w 1940 został jednym z pierwszych więźniów niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, otrzymując numer obozowy 432. Podczas pobytu w obozie miał osobisty kontakt również z o. Maksymilianem Kolbe. Wykorzystując niezwykłe uzdolnienia artystyczne, jako zawodowy plastyk i znakomity scenarzysta, starał się na wielkich planszach przestawić prawdę obozową dotyczącą człowieka, tkwiącą w jego pamięci.

Wystawa ta jest unikalnym świadectwem doświadczenia czym jest człowiek oraz zwycięstwa miłości w tak ekstremalnych warunkach. W swych pracach realistycznie ukazywał wizję gehenny obozowej, a jednocześnie podkreślał heroiczne zwycięstwo odniesione w obozie przez św. Maksymiliana Kolbego. Rocznie wystawę ogląda około 200 grup z całego świata. Marian Kołodziej zmarł w Gdańsku w 2009 roku w wieku 88 lat i został pochowany w podziemiach kościoła oo. franciszkanów pw. Matki Bożej Niepokalanej w Harmężach^.

Sanktuarium i związane z nim inicjatywy, jak Cela miłości, gdzie trwa modlitwa w intencjach nadesłanych przez wiernych, ma na celu szerzenie idei zwycięskiej miłości – podkreśla o. Malinowski. To sanktuarium ma być miejscem kontemplacji, modlitwy i pamięci o tych, którzy zginęli w Auschwitz, a także centrum ewangelizacji inspirowanej życiem św. o. Maksymiliana Kolbego.

Klasztor w Harmężach został erygowany 17 lutego 1990 roku, w rocznicę wywiezienia o. Maksymiliana z Niepokalanowa do więzienia na Pawiaku. W czasie II wojny światowej Niemcy w Harmężach utworzyli podobóz KL Auschwitz Harmense, w ramach którego prowadzono gospodarstwa hodowli drobiu oraz ryb. Na okolicznych polach rozsypywano popioły zamordowanych w obozie, których ciała spalano w krematorium.

12 października 1990 r. kard. Franciszek Macharski wydał dekret o erygowaniu parafii pw. Matki Bożej Niepokalanej w Harmężach i powierzeniu jej na stałe Zakonowi Franciszkanów. Obok kościoła funkcjonuje zaplecze rekolekcyjne i duszpasterskie na potrzeby pielgrzymów z Polski i zagranicy.

W Centrum św. Maksymiliana odbywają się konferencje, spotkania i sympozja, promujące duchowość franciszkańską i maksymiliańską. Cyklicznie odbywają się od wielu lat Dni Kolbiańskie. Pracują tu siostry Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego. Misjonarki są zgromadzeniem bezhabitowym. Ich klasztor w Harmężach jest ich jedynym domem w Europie Środkowo-Wschodniej.

Franciszkanin św. Maksymilian Maria Kolbe trafił do KL Auschwitz w maju 1941. W sierpniu 1941 oddał dobrowolnie życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r. w bunkrze głodowym, dobity przez hitlerowców zastrzykiem fenolu. W 1971 r. został beatyfikowany przez papieża Pawła VI, a 10 października 1982 r. kanonizacji męczennika pojednania dokonał Jan Paweł II.

Źródło: Opoka/KAI, opracowanie własne – 28 czerwca 2024 r..