Każda kobieta ma indywidualną i ograniczoną liczbę komórek jajowych. Powstają one w czasie życia płodowego dziewczynki, uaktywniają się w okresie dojrzewania i później są już tylko bezpowrotnie tracone. Stan liczebny komórek jajowych w danym momencie to tak zwana rezerwa jajnikowa na przyszłość.
Kobietom, które odkładają poczęcie dziecka na później, ginekolodzy proponują badanie, dzięki któremu rzekomo można oszacować czas, jaki jeszcze pozostał na macierzyństwo. Badanie polega na ustaleniu poziomu hormonu AMH, co ma pozwolić na określenie rezerwy jajnikowej.
Hormon AMH (hormon antymüllerowski) jest hormonem, wydzielanym zarówno przez organizm kobiet, jak i mężczyzn. U kobiet AMH produkowany jest w pęcherzykach jajnikowych przez komórki otaczające komórki jajowe. U kobiet z mniejszą liczbą komórek rozrodczych hormonu antymülerrowskiego jest mniej. Z tej przyczyny ustalenie poziomu AMH okrzyknięto niezbędnym testem w diagnostyce płodności kobiety.
Zespół naukowców z kilku amerykańskich uczelni medycznych postawił ciekawe pytanie badawcze: Czy zmniejszenie rezerwy jajnikowej, mierzone niskim poziomem hormonu AMH, faktycznie określa płodność lub niepłodność kobiet w późniejszym wieku rozrodczym?
Wśród kobiet z grupy wiekowej 30 – 44 próbujących począć dziecko w sposób naturalny, zmniejszona rezerwa jajnikowa ani nie przewidywała, ani nie wykluczała problemów z płodnością. Okazało się, że wiele kobiet z niską rezerwą poczęło dziecko bez problemu, a inne, z dobrym poziomem rezerwy jajnikowej, wymagały leczenia, a niekiedy procedur rozrodu wspomaganego.
Drogie testy nie pomogły w określeniu szans na poczęcie dziecka. Zespół badawczy zarekomendował ostrzeganie kobiet przed badaniem poziomu AMH do oceny ich płodności.
[Na podstawie serwisu informacyjnego BBC News/ Health – 10.10.2017 r.]
Materiał źródłowy:
A.Z. Steiner, D. Pritchard, F.Z. Stanczyk i in., “Association Between Biomarkers of Ovarian Reserve and Infertility Among Older Women of Reproductive Age”, in: “The Journal of the American Medical Association” 2017;318(14):1367-1376. doi:10.1001/jama.2017.14588