Ich synek z powodu wad wrodzonych po urodzeniu nie miał szans na przeżycie. Rodzice podjęli decyzję i oddali jego zastawki serca, aby uratować życie innego dziecka.

Rodzice którzy oczekiwali narodzin dziecka wiedzieli, że ich malutki synek umrze. Postanowili oddać zastawki serca po jego śmierci, aby kolejne dziecko przeżyło, a krótkie życie na tym świecie w łonie mamy nabrało jeszcze większej wartości.

Po raz pierwszy w Hiszpanii dzięki postępowi medycyny uratowano życie jednego dziecka dzięki oddaniu i przeszczepieniu tkanki od innego (zmarłego) noworodka, jak donosi hiszpański serwis informacyjny La Razón.

Rodzice noworodka, który jak prognozowali lekarze zmarł przy porodzie z powodu wad wrodzonych, chcieli przywitać swoje dziecko na świecie i spędzić tyle czasu ile im będzie dane. Diagnoza śmiertelnych wad wrodzonych u ich wyczekiwanego dziecka została postawiona już w czasie ciąży. Rodzice chcieli aby ich synek przyszedł na świat, by mógł odejść otoczony miłością. Dzięki wiedzy lekarzy o stanie ich syna mogli zaplanować z wyprzedzeniem dawstwo organów ich dziecka, aby mógł uratować kolejne dziecko, które potrzebowało przeszczepu.

Szpital w Madrycie objął rodziców specjalistycznym systemem opieki, zarówno pod względem medycznym, jak i psychologicznym, ponieważ zaraz po porodzie mieli oni opłakiwać śmierć swojego maleństwa.

Pomimo trudnych i smutnych dla nich okoliczności, podtrzymali oni swoją decyzję o oddaniu narządów niedawno zmarłego dziecka – w szczególności jego zastawek serca, które były potrzebne, aby pomóc przeżyć innemu dziecku, które miało ciężką wrodzoną wadę serca. Przeszczep został przeprowadzony pomyślnie, a rodzice zmarłego dziecka, mimo bólu po stracie, pocieszają się myślą, że krótkie życie ich syna na ziemi przysłużyło się uratowaniu kolejnego maluszka, które teraz ma szansę na długie życie.

Stanowisko Kościoła w sprawie dawstwa narządów

Katechizm Kościoła Katolickiego odnosi się do tematu dawstwa narządów w następujący sposób:

KKK 2296 Przeszczep narządów zgodny jest z prawem moralnym, jeśli fizyczne i psychiczne niebezpieczeństwa, jakie ponosi dawca, są proporcjonalne do pożądanego dobra biorcy. Oddawanie narządów po śmierci jest czynem szlachetnym i godnym pochwały; należy do niego zachęcać, ponieważ jest przejawem wielkodusznej solidarności. Moralnie nie do przyjęcia jest pobranie narządów, jeśli dawca lub jego bliscy, mający do tego prawo, nie udzielają na to wyraźnej zgody. Jest rzeczą moralnie niedopuszczalną bezpośrednie powodowanie trwałego kalectwa lub śmierci jednej istoty ludzkiej, nawet gdyby to miało przedłużyć życie innych osób.

[Tłum własne na podstawie aleteia.org, KKK]